คืนหนึ่งจากทะเล กับ ปูม้าทั้ง 7

Apr 23 2025

โรงเรียนใกล้ปิดเทอมช่วงเดือน มีนาคม น้องอ๋อง ลูกชายวัยซน เอาปฎิทินมากาง แล้วนับทุกวันเมื่อไหร่จะหยุดเสียที วันนี้ที่โรงเรียนมีวิชาวาดรูป เอ้า....เด็กๆๆๆ เงียบก่อน จุจุจุ พร้อมเอามือ จุจุ๊...ที่ปาก วันหยุดใครอยากไปที่ไหนบ้าง เรามาวาดรูปกันดีกว่านะจ๊ะ(เสียงของครูไผ่)รร.อนุบาลช้างน้อย
ผ่านไป 2ชั่วโมง ผลงานของเด็กๆก็มาส่ง แล้วเจ้าอ๋องเอากลับมาบ้านพร้อมกับอวดด้วยความดีใจสุดๆ .....ปะป๊า ดูนี่ หนูจะไปทะเล วันปิดเทอมนี้ ใครบอกอ๋องครับ...... ครูไผ่บอก..... อืม.....(งั้นผมต้องไปทะเลตามครูอนุบาลบอกไม่งั้นครูผิดสัญญากับเด็ก)

ความฝันของเจ้าอ๋อง ช่วงวันหยุดถ่ายทอดมาเป็นกระดาษ

งั้นเอางี้ ถ้าเราไปทะเล ก็ขอไปทำงานด้วยดีกว่า จะได้ ไม่เสียเที่ยว ทั้งทำงาน พักผ่อน กับการไม่ผิดสัญญาของคุณครูอนุบาลช้างน้อยกับเด็กๆ ช่วงปิดเทอม  ปราณบุรี เราคิดว่าน่าจะไป เลยติดต่อกันกับเจ้าของรีสอร์ท กับชาวทะเลที่นั่น ซึ่งผมพอจะรู้จักนิดหน่อย เรานัดวันเวลา กันเรียบร้อย ก็ออกเดินทาง 

ความตั้งใจครั้งนี้ คือ ไปดูการลอยอวนปูม้า ว่าเขามีวิธีจับอย่างไร ปูม้าอาศัยในทะเล เอากันแบบ รู้กันไปเลย ด้วยข้อตกลงแบบไม่อยากมีปัญหาให้ ชาวทะเลเดือดร้อนกับวิถีชีวิตทะเลของเขา เท่าไหร่ครับ ถ้าผมเหมา "อนาคต ที่ยังไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร กับค่ำคืนนี้ พี่คิดอย่างไร" พี่พรหยุดคิดนิดนึง ลอยปู 2000 บาท ลอยกุ้งทะเล อีก 2000 บาท รวม4000 บาท(สี่พันบาท)ครับ ของที่ได้ทั้งหมดเป็นของคุณ งั้นก็โอเค ขออย่างเดียว สบายใจทั้งสองฝ่าย ผมถามอะไรอย่าหงุดหงิดนะ ข้อตกลงยุติ การเดินทางจึงเริ่มขึ้น คิดในใจอะไรติดอวน เป็นของผม วันพรุ่งนี้ น่าจะมีปาร์ตี้เล็กๆ เกิดได้อย่างสบายๆ

ถึงเวลานัดหมาย ผมเอาเจ้าอ๋องไปเล่นบนหาดทราย พร้อมกับอีกหลายคนที่ไม่อาจไปกับทะเลได้ทั้งหมด จึงมีผมขึ้นเรือไปรวม 4 คนแดดร่ม ลมแรง นี่แหละเวลาที่เรารอมานาน พี่พร เจ้าของเรือประมงลำเล็กๆ หน้าตาดุดัน แต่ยิ้มง่ายและใจดี พูดแบบคนทะเล ตรงไปตรงมา

พวกเราออกทะเล วันนี้คลื่นจัดมากสำหรับผม แต่คนทะเล บอกอย่างนี้ ..ขี้ปะติ๋ว ลมแบบนี้ ปูม้าอยู่น้อย ต้องคลื่น เดิ่ง มากกว่านี้ โอโฮ ขนาดวันนี้ ยังยืนแทบไม่อยู่เลย แล้วถ้าลมแรงคลื่นแรงกว่านี้ จะอยู่ยังไง..น้อ

ขับ เรือไปได้ซัก 15 นาทีหน้าอ่าวนี่แหละ เห็นฝั่งริบๆ ผมถามว่า พี่พร ครับ น้ำลึกไหมครับ เออ...ถ้าเราตกลงไปทำไงล่ะ คงว่ายน้ำไมไหวแน่เลย อ๋อไม่เป็นไร เสียงพี่พร พูดอย่างเนิบนาบ....... "ตายหมู่ ผมก็ว่ายน้ำไม่เป็น" งงเลย.... คนทะเลว่ายไม่เป็น (เขาอยู่แต่บนเรือ ขับเรือ อย่างเดียว)

เอาละที่นี้ เขาชะลอเครื่องเล็กน้อย ดูลมกับคลื่น แล้วบอก.. เอาละ ตรงนี้แหละ หมายแรก ทั้งหมดวันนี้ เราใช้อวน 3 กอง เราจะเอาทุ่นลงที่นี่เป็นจุดเริ่มต้น ผมเลยถามว่าพี่ดูยังไงครับ พี่พร เลยอธิบายให้ฟังว่า ปูม้า เป็นปูที่หากินหน้าดิน เวลาน้ำขึ้น ปูก็จะว่ายมา ในช่วงกลางคืน ปูออกหากินมากกว่ากลางวัน เราจึงเอาอวนมาลอยที่นี่ช่วงกลางคืน และลอยอยู่หน้าดิน แบบติดดิน ไม่เคลือนที่ เพราะปูม้าจะอยู่หน้าดิน หากินกันด้านล่างสุดตามนิสัยของปู ในระดับน้ำที่ไม่ลึกมากนะ ของช่วงอ่าวไทย แต่ปูฝั่งอันดามัน การจับก็จะไม่เหมือนกัน อีกเรื่องหนึ่ง เอาไว้ค่อยเล่าให้ฟัง

  ที่นี้เรามีสมอโยนลงไปก่อนทำให้อวนติดอยู่กับที่แล้ว เอาทุ่นที่เป็นธงลอยอยู่หน้าน้ำ ให้ง่ายเวลากู้ (ถ้าหลุดต้องเอาตะขอเกี่ยวกัน กู้กันหน้าดู) เห็นมีลูกฟองน้ำเล็กๆ เรา เรียกลูกกะเหยี่ย (เรียกถูกหรือเปล่า)ลอยให้อวนขึงตึง ส่วนด้านล่างอวน มีตะกั่วถ่วงให้อวนขึง แบบในรูป พอปูเดินผ่านมา ก็จะติดอวน เพราะอวนเป็นเอ็นไนลอน ใสมาก ขนาดเรา ยังมองไม่ค่อยเห็นเลย เวลาอยู่ในน้ำ ปูม้าก็ยากทีจะเห็น (ถ้าปูม้า มันมีเข้ามา นะ)
  

sirikhun: ยังงี้ปล่อยแล้วกลับบ้านนอน รอเมื่อไรมาล่ะครับ พี่พร: ช่วงน้ำใกล้จะลง ค่อยมากู้อวนก็ประมาณ ตี ห้า นั่นแหละ ปล่อยอวนคืนนึงเดี๋ยวรู้เรื่อง

เราเริ่มปล่อย 18.00 น. พรุ่งนี้ 5.00 น. เราก็มากู้ จริงๆ แล้ว เขาก็ทำกันแค่นี้แหละ ดูเหมือนง่ายนะ จริงๆแล้ว ต้องใช้ประสบการณ์สูงมาก อย่างค่ำคืนนี้ พอเช้าวันใหม่ พวกเราก็ลุกขึ้นมาด้วยสภาพยังโคลงเคลงไปกับเรือ หลับตาก็โคลงเคลง มันมีแต่คลื่นในหัวอยู่ตลอดเวลา คืนนั้นทั้งคืน ที่พวกเราหลับตากันแทบไม่ได้เลย มีแต่ความเมา กับคลื่น ซึ่งเป็นความแน่นอนว่าเมายิ่งกว่า เหล้าหลายเท่านัก ตีห้า (5.00 น). แล้ว พวกเราเดินทางมาถึงจุดนัดพบ เพื่อจะมากู้อวนปู สิ่งที่คาดหวังในตอนนี้คือปูม้าจำนวนมากติดอวนปู ปลดกันแทบไม่ทัน

พี่พร:เป็นยังไงหลับดีไหม sirikhun:ครับ ไม่ต้องกินเหล้า ก็เมาน่าดู กะว่าจะมาใหม่ ให้เพื่อนมานั่งเรือเล่น แล้วจะได้เมาไปหลายวันไม่ต้องไปพึ่งพาเหล้า น่าจะดี

พี่พร:ลองดู มายังงั้น ฟรี พี่ให้มากี่ทีก็ได้ คราวต่อไป ลงเรือเลย ไม่คิดกะตัง sirikhun:พี่ครับ ผมไม่เห็นทุ่นพี่เลย มืดอย่างนี้ พี่ไปถูกได้ไงนี่

พี่พร:ใช้ความชำนาญ จำตำแหน่งภูเขา กับตำแหน่งน้ำได้ สบายอยู่แล้ว sirikhun:จริงดังว่า ดิ่งมาตรงๆ ไม่แวะเลี้ยวขวาซ้ายถึงทุ่นทันที ' พี่พร:เอาไอ้น้อง กู้อวนได้แล้ว จะได้รู้ได้เท่าไหร่ คุ้มกับการรอคอยหรือเปล่า sirikhun:พวกเราค่อยๆ สาวอวน ทีละนิดทีละนิด จิตใจจดจ่อ กับผมงานที่ผ่านค่ำคืนอันแสนทรมาน ครับ ปูหินตัวเล็ก ตัวแรก พร้อมกับปูแมงมุม ที่ชาวประมง รังเกียจ อย่างแรง ( เพราะติดอวนแกะยากมาก)

พี่พร:นี่ไง ปูม้าตัวแรก ได้แล้ว พร้อมกับเสียงเฮลั่น สนั่นลำเรือ กลบเสียงคลื่นไปเลย ปูเป็นๆ มาแล้ว ปูเป็นปู ปูเป็นๆ นี่แหละ ฮ่าฮ่าฮ่า (หมดอวน ชุดแรก ได้ปูม้ามาสองตัว) มัน ก็อย่างนี้แหละทะเล ไม่แน่นอน เมื่อวานได้ ห้ากิโล กับอวนชุดแรกวันนี้ได้ สองตัว ทะเล้ล้ล้ล้ล้...........ทะเล แต่ยังมีความหวังอีก สองทุ่น เดี๋ยวก็ได้ครับ

ปูม้าตัวที่สาม สี่ เราได้มาเรื่อยๆ พร้อมกับ แมงดา ไข่ปลาหมึก และก็ปลาอีกเล็กน้อย แต่จนแล้วจนรอด อวนชุดสุดท้ายใกล้จบแล้ว พวกเรานับปูที่ได้มา ได้ทั้งหมดเพียง เจ็ดตัว

หัวพ่อค้าอย่างเรา หารได้อย่างรวดเร็ว สองพันบาท หารด้วย ปูเจ็ดตัว ตกปูม้าตัวละ 300 บาทโดยประมาณ คงเป็นครั้งแรกของเราที่กินปูม้าตัวละ 300 บาท ประสบการณ์ใหม่จริง แต่ที่เห็นเป็นปูฝีมือเราเองครับ  

พอ ถึงฝั่งพวกเรา ก็มาปลดของที่ได้ บนฝั่งนี้ แล้วก็กลับไปที่พักอย่างภาคภูมิใจ กับปูทั้ง 7 (ยังกับ สโนไวท์ กับคนแคระทั้ง 7 แหนะ..แฮะแฮะ) กลับมาถึงฝั่งช่วง 7 โมงเช้า เจ้าอ๋องเล่นน้ำทะเลเรียบร้อย แล้วถามปะป๊า ไปไหนมา นี่ปะป๊า มานี่ซิ ดูนี่... อ๋องเขียน ทะเลนี้เป็นของ "อ๋อง" โอโฮ้ มันเล่นเอาทะเลเป็นของมันเลย ดูมัน ดูมัน
พอ ถึงเวลากลับ เจ้าอ๋องเขียน จดหมาย แทนความหมายว่า ขอบคุณปะป๊า ที่พามาทะเล แล้วบอกว่า จะไปขอบคุณครู ว่าเพราะครูไผ่ แท้ๆ ทำให้อ๋อง ได้มาทะเล (มันไม่ใช่กระผมแฮะ) "มันเป็นเงา ของผม ครับ"