กินเจ นึกว่าเป็นบุญ (ของผม)

Apr 22 2025

ด้วยเวลาอันใกล้ พวกเราเตรียมตัว นับ..... เอ้า!!! 4 3 2 1 เย้!!!!กินเจแล้ว บ้านผม ตื่นเต้นกันเป็นแถว ก็ใกล้กินเจแล้ว ต้องมานั่งนับถอยหลังกันหน่อย น่าสนุกครับหนึ่งปีมีครั้ง บ้านผมขายอาหารทะเล แต่ก็หันมากินเจกันเป็นแถว ยกเว้นผมคนหนึ่ง ไม่ได้กินอะไรเป็นเรื่องเป็นราวมากมายนัก แต่ก็โดนดุ อยู่ทุกปี แม่ย้ำ. ต้องกินนะปีนี้ จะได้บุญ.ก่อนวันสำคัญจะมาถึง เขาบอกให้ล้างท้องก่อน

  ล้างอย่างไร คงไม่เป็นแบบศรีธนญชัย ต้องปลิ้นท้องออกมาล้างไส้ล้างพุง ไม่.ไม่.แค่เรากินอาหารที่เป็นเนื้อสัตว์ส่งท้ายให้เต็มพุงก่อนหนึ่งวัน แล้วก็มากินอาหารเจก่อนวันจริงอีก 1 มื้อ นอนให้สบาย เช้าวันใหม่เตรียมตัวเตรียมใจรับ"เทศกาลกินเจ"



   เขาบอกกินแล้วทำใจให้สบาย การกินเจ ไม่ยากเพียงเรายกเว้นเนื้อสัตว์ จำพวกสัตว์เดินเท้าทุกชนิด ที่เหลือกินได้หมด (กินปลาคงได้เนอะ ปลามันไม่มีขา ฮาฮาฮา เข้าข้างตัวเองชะมัด)  บางคนบอกกินเจ คืองดของคาวของฉุน ทุกชนิด ร่วมกับการถือศีล 5  ห้ามกินเหล้า แต่เบียร์ไม่อยู่ในข้อห้าม (พูดเล่น)ห้ามด่ากัน พูดกันดีๆ ไม่เบียดเบียน  อย่าหงุดหงิดง่าย ผมก็ทดลองมาแล้ว 1 ปี แต่ย้อนหลังไปเลยปี 2531 เป็นปีที่จำได้ไม่ลืม เพราะผมกำลังเรียนอยู่ มัธยม 1
   

ปีนั้นการกิน"เจ" ของผมเป็นประสบการณ์ใหม่ที่ต้องเคร่งครัดกับตัวเองจริงๆ อยู่ในกฎเกณท์เรียกว่าตึงไปหน่อย น่าจะได้ คือไม่กินเนื้อสัตว์หรือสิ่งต้องห้ามเลยก็คือไม่กิน อาหาร"ชอ" คำว่า "ชอ" ไม่รู้แปลว่าอะไรแต่รู้ว่าเป็นการกินแบบคาวๆ ของการใช้ชีวิตปกติ แต่ถ้ากินแบบชีวิตไม่ปกติ เรียก"กินเจ" ผมเห็นคนในบ้านสาละวนกับการจัดแบ่งชามข้าวออกเป็น 2 ชุด แบ่งคน"กินเจ"กับคน"กินชอ" เรียกว่ากินแยกโต๊ะ กันเลย ในครัวก็ดูจะวุ่นวายพอสมควร ต่างถกเถียงกันว่า ผักนี้กินได้ ผักนี้กินไม่ได้ เขาบอก กินเจ คือกินผัก แต่ถ้าผักรสฉุน กินบ่ได้ คือ

กระเทียม

หัวหอม

หลักเกียว(ผักอะไรก็ไม่รู้)

กุ้ยฉ่าย

ใบยาสูบ

   กินผักพวกนี้ ทำให้หงุดหงิดง่าย ผมบอกจริงเหรอ... ผมเห็นมื้อนั้น แม่กินแต่คะน้าผัดอย่างเดียว ยังด่าผมไฟแลบ โถ่..ระแวงกันน่าดู อย่างนี้ต้องเพิ่มคะน้าไปด้วยเพราะออกรสหงุดหงิด ขั้นรุนแรง

กินไข่ไม่ได้ กินนมไม่ได้ น้ำปลาไม่ได้ ชูรส..ก็ไม่ได้ กินเจเป็นการไม่กินเนื้อสัตว์ แล้วแบบนี้ก็ไม่มีเนื้อสัตว์ ก็ยังไม่ได้ แต่กินเนื้อสัตว์บางอย่างดัน เป็นเจ เป็นข้อยกเว้น อันนี้ก็แปลก

  หอยนางรม เป็นอาหารเจ เพราะมีตำนานว่า อดีตโน้นในระหว่างเดินทาง มีผู้ทรงศีลกำลังเดินธุดงค์อยู่ ท่านทานแต่อาหารเจ เดินทางรอมแรมมานาน ผ่านพื้นทีกันดารมาก อาหาร ไม่มี จะหาอะไรก็ยาก ก็เลยเสี่ยงทายถ้าเจออะไรก่อน ก็กินได้เป็นข้อยกเว้นให้ (แหม มีข้อยกเว้น) เขาเจอหอยนางรม เลยยกเว้นให้อย่างหนึ่ง ก็เลยบอกเล่าต่อกันมาว่าทานได้เป็นอาหารยกเว้น แปลกไหมครับ กินผักบางอย่างไม่ได้ แต่พอกินหอยบอก..กินได้ 

เนื้อหอยนางรม

   ยังไม่พอ สมัยนี้ คนเอาใจผู้ทานเจ แถมยังบอกเอาบุญ แต่ทำแป้งให้รสชาติเหมือนหมู ทำเหมือนเป็ด เหมือนปลา     ทำจากเต้าหู้ให้เหมือนเป๊ะ แล้วบอกไม่เบียดเบียนสัตว์ 
   ถ้ากินเจ แบบไม่เลือกแล้วแต่เขาปรุงมาให้ เห็นอย่างไรก็กินแบบนั้น ไม่ไขว่คว้า มีเต้าหู้เป็ดก็กินเต้าหู้เป็ด ไม่ได้กินเป็ด  เป็นของน่าทานไปก็ดีมีสีสรรค์เสียอีก ไม่หงุดหงิดในรสชาติ ระหว่างนั้น น่าจะได้บุญกว่า เชื่อไหมแม่ค้าคนนี้เผอิญผมรู้จัก นิสัยดีมาก และก็ทำอาหารอร่อย เขาก็อยากให้อาหารที่ทำมันได้รสชาติที่ดี น่าทาน ทำเพื่อสร้างสรรค์พัฒนา ซื้อวัตถุดิบทำซะน่าทาน เวลาขายเลยอวดสรรพคุณ ซะเยอะ สร้างสรรค์สุดๆ ลูกค้าคนนึงซื้อไป พอข้ามวัน กลับมาต่อว่าซะเสียงดัง รุนแรง เขาว่า

เป็ดเจ จากอินเทอเน็ต ครับ

  " ขายได้อย่างไร ไม่เห็นเหมือนหมูเลย " โอ๊ย เซ็งเลย!!!! กับผู้ทรงศีล  หรือผมจะเซ็งกับคนขายดีก็ไม่รู้่ ผมยังสงสัยอยู่เลยนะ ว่าอย่างนี้ใครบาป
  โถ่... ผู้เคร่งครัด 
  โถ่..  ผู้ปล่อยวาง  
  โถ่..  พับผ่าซิ..โรบิ้น 

ในใจยังไม่เคยคิดปล่อยมันเลย ยังเบียดเบียนอยู่ตลอดเวลา ยังอาฆาตติดใจในรสชาติของมันอยู่ โถ่.... ผู้ทานเจ

ยังทะเลาะกันเรื่องของบุญ เฮ้อ..ผมกำลังพูดถึงอะไรอยู่นี่

หมูเจ จากอินเทอเน็ต ครับ

      ที่นี้คนมาชวนผมกินเจผมเลยว่าไปเลยนะ   ว่าถ้าการงดเว้นการฆ่าสัตว์ กินเนื้อสัตว์ กินแต่ผักแต่พืช ไม่เบียดเบียนทำใจสบายๆ จะได้ขึ้นสวรรค์ แล้ววัวข้างถนนหละ ตายไปมันต้องได้เกิดเป็นเทวดา เพราะไม่ได้ทำกรรมอะไรเลย จริงไหมแม่.....เอาอีกแล้ว ย้อน ย้อน พูดจาแบบนี้ปากเสีย ผมเลยโดนดุซะจน แม่ตาเขียว ...ผมเลยบอกว่า "เอาอีกแล้ว ผู้ทรงศีล แต่ชอบหงุดหงิดง่ายนะ ทีนี้ โดนเขกหัวซะ จนไม่กล้าพูดอีกเลย ฮาฮาฮา
    
    เล่ามาตั้งนาน ไม่ได้เข้าเรื่องเลยนะนี่ ก็ตอนปี 2531 จำได้ว่าผมกินเจ ครั้งแรก เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของหนุ่มวัยฉกรร (เสียงกำลังแตก นมกำลังตั้งเต้า ฮ่าฮ่า อายุก็ประมาณ 14  ) ผมเอาจริงเอาจังมากกับการทำอะไรซักอย่าง ผมเลยลองทานเจดู แล้วคิดว่า การทำเป็นปีแรกจะต้องให้สำเร็จให้ได้ 10 วันตจามเทศกาล  ผมเข้าโรงเจ เอาแผ่นฮู้มาแขวน (เป็นแผ่นยัน เขียนด้วยเลือดของคนทรงเจ้า)  แล้วก็พยายามทำตามที่เขาบอกตลอดเวลา และในช่วงเทศกาลกินเจของปีนั้น เป็นช่วงเวลาสอบปลายภาคเรียนพอดี 

    วันนั้น เป็นวันสอบวันสุดท้าย จะต้องปิดเทอม พวกเด็กๆอย่างเราก็จะไปเที่ยวตามบ้านของเพื่อนแต่ละคน ในวันสอบแต่ละวัน ทีนี้วันนั้น  เพื่อนๆ รวมตัวกันบอกว่าจะไม่กลับบ้าน แล้วก็จะไม่ไปบ้านใครทั้งนั้น จะเข้าเมืองไปที่ห้าง คาเธ่ กับ เมอรรี่คิง วงเวียนใหญ่ ผมก็สองจิตสองใจ อยากไปแต่ไม่มีเงิน มีเงินติดตัวอยู่  2 บาทค่า รถเมย์กลับบ้าน แต่ก็ไป นานๆจะได้หนีแม่เที่ยวซักที  แต่เพื่อนบอกไปเถอะ กูเลี้ยง ผมก็ไป  ชีวิตนี้ในวัยประมาณนั้น ผมไม่เคยได้ไปห้างที่หรูหราเลย เพราะอยู่แต่ มหาชัย บ้านที่ติดกับทะเล
  
  พอถึงเวลาจะกิน เพื่อนมันเข้าร้าน จำไม่ได้ว่าอะไร แต่รู้ว่า เป็น ไก่ ไช่ KFC  หรือเปล่าก็ไม่รู้ เพื่อนมันสั่งไก่ น่ากินมาก แถมยังมีมีดแบบเลื่อย พร้อมซ้อมอีก คนละคู่ ดูหรูหรามากเลยหระ ยังกับในละครท่านชายน้อย 

เพื่อน ผมกินอย่างอร่อย ด้วยมีดหั่นแบบละเมียด ผมหั่นก็ไม่เป็น เห็นแต่ในทีวี ในใจ อ๋อ มันเป็นแบบนี้ ทีนี้ผมลองหั่นได้ จะเข้าปากแล้ว นึกได้ ขึ้นมาทันที ผมกินเจ

ผมเลยต่อสู้กับตัวเองอยู่นาน จนเพื่อนๆหมั่นไส้ ผมเป็นตัวปะหลาดทันทีเลยในตอนนั้น  ผมเลยพูดอยากมั่นใจออกไปต่อหน้าเพื่อนๆว่า 

"กูกำลังชนะตัวเองอยู่โว้ย "  โดนโห่ซะเสียงดัง ยามในห้างต้องเข้ามาดุเลย

 HiLight ของวันนี้ไม่ได้อยู่ที่อาหารจานไก่ หรอกครับที่ผมจดจำ แต่เป็นการเดินทางกลับบ้านด้วยรถไฟสายมหาชัย วงเวียนใหญ่ ผมกลับกลับเพื่อนสองคน ต้องซื้อตั๋วรถไฟ เพื่อนก็ไม่มีตัง แต่ผมมี 2 บาท ที่ผมไม่ได้ควักจ่ายค่าไก่จานเมื่อกี้ แต่รถไฟกลับบ้านตั๋วราคา 4 บาท (สมัยนั้น ตั๋วทั้งไปและกลับราคา 7 บาท) 2 คน 8 บาท

ทำไงดี นั่งรถเมย์ก็ไม่ได้ เดินก็ไม่ได้ โบกรถก็ไม่เป็น ตัดสินใจ ไม่ซื้อตั๋ว เพื่อนผมนำทาง แบบผู้เจนจัด นั่งบนรถไฟตู้ที่เขาเก็บสินค้า คิดว่า น่าจะหลบ คนเก็บตังได้ นั่งเกือบจะถึงมหาชัยแล้ว ใจผม มันไม่สงบเลย กลัวที่เขาจะมาเก็บตังอยู่นั่นแหละ เพื่อนผมมันบอก ไม่ต้องกลัง กูทั้งคน สบายๆ คนเก็บตั๋วมันโง่




     เชื่อไหมครับ หันหลังไป เจอคนเก็บตั๋ว เขาถามตั๋ว ผมปากสั่นเลย เพื่อนผมมันบอกไม่มีตัง และผมก็มี 2 บาท ลุงเอาไปก่อน ไม่ต้องบอกใครก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ผมเอามาคืน 
    อะไรรู้ไหมครับ สถานีหน้า เพียงไม่กี่สถานีก็จะถึงอยู่แล้วเชียว เขาไล่เราลงรถไฟ ผมกับเพื่อนเลยต้องเดินข้างทางรถไฟ จนถึงมหาชัย นี่แหละประสบการณ์ของหนุ่มวัยแตกพาน "ช่วงวันเทศกาลกินเจ"

" ใครบอกคนเก็บตั๋วรถไฟโง่ว๊ะ"